HASTANELERDE KREÅž OLSUN

Ankara Åžehir Hastanesi Kovid-19 servisinde hemÅŸire olarak görev yapan iki çocuk annesi Duygu Yavuz saÄŸlık çalışanı olarak yaÅŸadıkları zorluklardan bahsetti. , AA muhabirine açıklamalar yapan Yavuz, Ekim 2020'de Kovid-19 testinin pozitif çıktığını, kronik karaciÄŸer hastası 4 buçuk yaşındaki oÄŸlunun bakımı sebebiyle eve gidip gelmek zorunda kaldığından virüsü oÄŸluna da bulaÅŸtırdığını anlattı. Ailesi farklı ÅŸehirlerde yaÅŸayan meslektaÅŸlarının, çocuklarını bırakabilecekleri yer bulma konusunda sorun yaÅŸadığına iÅŸaret eden Yavuz, hastanede kreÅŸ bulunmadığı için çocukların bakımı konusunda zorlandıklarını ifade etti.

Türkiye'de Mart 2020'de ilk Kovid-19 vakasının görülmesiyle iÅŸ yükü artan ve büyük fedakarlık gösteren saÄŸlık çalışanı anneler, özel hayatlarındaki sorumlulukları nedeniyle de çeÅŸitli zorluklarla mücadele ediyor.

Kovid-19 servislerinde çalışan, bebeÄŸi ya da küçük yaÅŸlarda çocuÄŸu olan anneler, özellikle çocuklarına virüsü bulaÅŸtırmanın endiÅŸesini taşıyor. Küçük yaÅŸtaki çocuklarına salgınla ilgili endiÅŸelerini aktarmakta güçlük çeken saÄŸlık personeli anneler, hastaneden eve dönüÅŸlerinde evlatlarına sarılamamanın ve onlara bunun sebebini anlatamamanın sancısını çekiyor.

Ankara Åžehir Hastanesi Kovid-19 servisinde hemÅŸire olarak görev yapan iki çocuk annesi Duygu Yavuz, AA muhabirine, Ekim 2020'de Kovid-19 testinin pozitif çıktığını, kronik karaciÄŸer hastası 4 buçuk yaşındaki oÄŸlunun bakımı sebebiyle eve gidip gelmek zorunda kaldığından virüsü oÄŸluna da bulaÅŸtırdığını anlattı.

Rahatsızlığı çok ilerlemeden hastanede tedavisi tamamlanan oÄŸluyla refakatçisi olarak vakit geçirdiÄŸini belirten Yavuz, Kovid merkezinde çalıştığı için aynı ÅŸeylerle yeniden yüzleÅŸmenin tedirginliÄŸini yaÅŸadığını söyledi.

"Çocuklarımı görmek beni ayakta tutan sebeplerden biri oldu"

Çocuklarının kendisi için her zaman mutluluk kaynağı olduÄŸunu ifade eden Yavuz, "Evladından ayrı kalan annelerimizi, arkadaÅŸlarımı, meslektaÅŸlarımı çok iyi anlıyorum. En azından iÅŸten sonra eve gittiÄŸim zaman onları görebilmek benim için güç kaynağıydı. Beni çok mutlu etti. Ayakta tutan sebeplerden biri oldu. Burada ne kadar yorulsam da üzülsem de onları görünce mutlu oluyorum. 'Varlıklarına bin ÅŸükür' diyorum yavrularımızın, evlatlarımızın. Allah kimseye evlat acısı yaÅŸatmasın, kimseyi evladından ayırmasın." diye konuÅŸtu.

Ailesi farklı ÅŸehirlerde yaÅŸayan meslektaÅŸlarının, çocuklarını bırakabilecekleri yer bulma konusunda sorun yaÅŸadığına iÅŸaret eden Yavuz, hastanede kreÅŸ bulunmadığı için çocukların bakımı konusunda zorlandıklarını dile getirdi.

"Sarılmanın insani bir ihtiyaç olduÄŸunu evladımla sınanınca anladım"

Yavuz, evlatlarıyla sınanmanın kendileri için zor olduÄŸunu, ancak süreci "bir ÅŸekilde" atlatmaya çalıştıklarını aktaran Yavuz, ÅŸöyle devam etti:

"Sarılmak gerçekten o kadar insani bir ihtiyaç, o kadar güzel bir duyguymuÅŸ ki bunu daha çok evladımla sınanınca anladım. Yanıma yaklaÅŸmak istediÄŸi zaman uzak durmak zorundaydım. Kendimi çok çaresiz hissettim. Yine de ÅŸükrettim çünkü aynı evin içindeydik en azından. Seslerini duyabiliyordum. Resim yapıp kapı altından gönderiyorlardı ya da kapı arkasından ÅŸarkılar söylüyorlardı. Ben de aynı ÅŸekilde onlara sesleniyordum."

"Çocuklar kendilerini sevmediÄŸimizi zannediyor"

GiriÅŸimsel Radyoloji bölümünde çalışan iki çocuk annesi hemÅŸire TuÄŸba Akan da salgın döneminin başında 2 yaşındaki kızını farklı bir ÅŸehre göndermek zorunda kalan ve dört ay hiç görüÅŸemeyen arkadaşının yaÅŸadıklarından çok etkilendiÄŸini, bu tür durumlarda saÄŸlık çalışanları olarak birbirlerine destek olmaya çalıştıklarını anlattı.

Kendisinin de çocuklara virüsün tanımını yapmakta güçlük yaÅŸadığını söyleyen Akan, "Çocuklara 'virüs' diyoruz ama onlar için ütopik bir ÅŸey kalıyor bu. Nöbetten geldiÄŸinizde çocuk özlediÄŸi için hemen sarılmak istiyor. Onu durdurmak isteyince 'Annem beni sevmiyor, sen beni sevmiyorsun da bıraktın, sen beni hiç özlemedin mi?' diye soruyor. SevmediÄŸimizi zannediyor." ifadelerini kullandı.

Çocuklarına belli etmeden evde de mesafeli oturarak önlem almaya çalıştıklarını dile getiren Akan, birinci dereceden taşıyıcı oldukları için hastalığı çocuklarına bulaÅŸtırmaktan korktuklarını vurguladı.

"Kurumlarımıza bağlı kreş istiyoruz"

Kısıtlama sürecinde kreÅŸlerin kapanmasıyla zorlandıklarına dikkati çeken Akan, ÅŸunları kaydetti:

"Åžehir hastanemizde kreÅŸ bulunmadığı için özel kreÅŸlere göndermek zorunda kalıyoruz. KreÅŸler de kapandı. KomÅŸularımız bile panik oldu, beni aradılar 'TuÄŸba ne yapacaksın, çocukları bize bırakabilirsin' diyenlerin de daha kundakta bebekleri var. 'Çekinme, bana bırakabilirsin' diyen komÅŸularım oldu. Bizim isteÄŸimiz, kurumlarımıza baÄŸlı kreÅŸlerimizin de olması."